KRÓLOWA

Historia dumnie wielką głowę nosi
Głowę ma pustą, a pełny żołądek
I o oklaski na darmo nie prosi
Ma swoich klakierów by zrobić porządek

Historia skromnie dziękuje za brawa
Chętnie autografy zostawia ludzkości
Z drapieżnym wzrokiem, obleśna i krwawa
Idzie naprzód, naprzód siejąc białe kości

Ona tworzy wciąż nowe zarazy i wojny
I pożary roznieca, by gasić je łzami
I bardzo się gniewa gdy świat jest spokojny
Kiedy się dziecko uśmiechnie czasami

Ona dba o pomyślność możnych tego świata
I zapładnia pieniądz, aby rodził nowy
Stara się by fikcją było imię brata
Dzieli ludzi na białych i na kolorowych.

A kiedy czasem syn niedoli - człowiek
Do stóp jej pada i o litość prosi
Gromy mu ciska na maleńką głowę
Bo Historia siostry Histerii nie znosi